جلوگیری از تخمگذاری طیور بر روی زمین یا بستر

اگرچه پرندگان در حالت کلی دوست دارند در لانه تخمگذاری کنند، با این وجود یافتن تخم هایی که در بستر و یا کف سالن گذاشته شده اند چیز عجیبی نیست! در برخی از موارد ممکن است این مشکل در میان مرغ های یک گله رایج شود و تعداد تخم هایی که بر روی زمین یا بستر گذاشته شده اند بطور قابل توجهی افزایش یابد. تخم های بستر بیشتر در معرض خطر آلودگی با فضولات طیور و یا شکستن قرار دارند. همچنین به هنگام جمع آوری این تخم ها بموقع یافته نشده و بنابراین احتمال آلودگی باکتریایی تخم های بستر نیز بیشتر است. تخم های بستر شکسته همچنین می توانند مرغ ها را به خوردن تخم هایشان تحریک کنند عادتی که در صورت شیوع در میان گله به سختی قابل کنترل و مهار خواهد بود!

کسب اطلاعات مربوط به رفتار تخمگذاری طیور می تواند به صاحبان گله در کمینه نمودن درصد تخم های بستر کمک کند.

مرغ ها دوست دارند که در مکان های محصور تخمگذاری کنند. در یک سالن مرغداری این حصارها توسط لانه های تخمگذاری فراهم می گردند. بسیاری از مرغ ها یک محوطه ی تاریک را ترجیح داده و اما برخی دوست دارند که لانه شان روشنایی بیشتری داشته باشد! در یک گله با تعداد زیادی از مرغ های تخمگذار کمی تفاوت در ظاهر و روشنایی قسمت داخلی لانه ها می تواند به هریک از پرندگان در انتخاب مکان های ترجیحی شان کمک کند. مناطق محصور غیر از لانه های تخمگذاری بعنوان مثال قسمت زیرین ساختارهای مختلف در سالن و یا پشت تجهیزات باید به حداقل برسد تا از تخمگذاری پرندگان بر روی زمین جلوگیری بعمل آید.

روشنایی سالن مرغداری در خارج از لانه های تخمگذاری باید به نحوی باشد که تاریکی در گوشه های سالن و یا سایر نقاط به حداقل ممکن برسد چرا که در صورت تاریک بودن امکان دارد برخی پرنده ها برای تخمگذاری به این نقاط پناه ببرند!

فضای ایجاد شده برای لانه ی تخمگذاری باید به اندازه ی کافی بزرگ باشد تا به مرغ اجازه دهد که به راحتی ایستاده و به سادگی به دور خود بچرخد. جعبه های لانه می توانند مختص یک و یا چندین پرنده طراحی شوند. جعبه های لانه طراحی شده برای یک پرنده ی تخمگذار برای گله های کوچک مناسب هستند تولیدکننده های تجاری با گله های پرورشی بزرگتر معمولاً از لانه های بزرگتر استفاده می کنند به طوری که این لانه ها بتوانند چندین مرغ را در آن واحد در خود جای دهند. موادی چون تراشه های چوب و یا پوشال جهت پوشاندن کف لانه ها برای مرغ ها بسیار مناسب و جذاب می باشند چرا که آنها دوست دارند قبل از تخمگذاری با استفاده از این مواد برای خود آشیانه ای بسازند. اگر بستری در کف لانه های تخمگذاری موجود نباشد مرغ ها به تخمگذاری بر روی زمین تشویق خواهند شد. بستر لانه ها باید در فواصل زمانی معین با بستر جدید جایگزین شوند تا تمیز و عاری از هر نوع انگل باقی بمانند. مواد بستر نباید در سایر گوشه های مجزا و محصور سالن پخش باشند چرا که می توانند مرغ ها را به عدم استفاده از لانه های تخمگذاری تشویق کنند.

عادات تخمگذاری یک مرغ بسیار پایدار می باشند. باید به پولت ها اجازه دهید 2 هفته قبل از آغاز تخمگذاری لانه ها را وارسی کنند چرا که با این کار آنها قادر به تشخیص لانه ی مناسب برای خود خواهند بود. اگر پولت ها تخمگذاری را قبل از معرفی لانه های تخمگذاری به آنان شروع کنند ممکن است تصحیح تمایل آنان به تخمگذاری بر روی زمین مشکل باشد.

زمانی که جعبه های لانه بالاتر از سطح زمین قرار دارند لازم است که پولت ها تا وقتی جوان تر هستند یاد بگیرند که از نشیمن گاه ها و یا از لانه های مرتفع استفاده کنند بطوریکه بتوانند بدون هیچ مشکلی لانه ها را یافته و از آن استفاده کنند. مرغ های تخمگذار کم وزن معمولاً می توانند به راحتی به نشیمن گاه ها دسترسی یابند به شرطی که از فضای کافی در جلوی نشیمن گاه ها برخوردار باشند تا بتوانند زاویه ی سربالایی و سرپایینی را مدیریت کنند. گونه های سنگین تر مرغ ها نمی توانند همان اندازه بالا بپرند و به همین دلیل نشیمن گاه ها و جعبه های لانه برای آنها باید در سطح پایینی قرار بگیرند (بطوریکه این ارتفاع برای یک مرغ نژاد گوشتی سنگین نباید بیش از 45 الی 46 سانتیمتر از سطح زمین باشد) مگر اینکه یک پلکان به سمت داخل لانه ها در نظر گرفته شود. لانه های تخمگذار یکه به راحتی قابل دسترسی نمی باشند مرغ ها را به تخمگذاری در مکان های دیگر تشویق می کنند. جعبه های لانه ای که بالاتر از سطح زمین قرار دارند باید دارای یک نشیمن گاه درست در قسمت ورودی خود باشند تا مرغ ها بتوانند بر روی آن بپرند و از آن به عنوان سکویی جهت وارسی لانه های تخمگذاری و ورود به آن استفاده کنند.

مرغ ها بسیار علاقه به انجام برخی رفتارها قبل از شروع مرحله ی تولید تخم دارند. این رفتارها شامل مرحله ی جستجو، انتخاب لانه ی مناسب و ساخت یک حفره در لانه می باشند. گونه های مختلف طیور ممکن است بر روی برخی از جنبه های رفتارهای پیش از تخمگذاری بیشتر از سایر جنبه ها تأکید کنند. بعنوان مثال نژاد لگهورن سفید بیشتر بر روی مرحله ی وارسی و انتخاب لانه از مجموعه رفتارهای پیش از تخمگذاری تأکید می کنند. سایر گونه های مرغ ها، بعنوان مثال مرغان دورگه با تخم های قهوه ای که دارای وزن متوسطی نیز هستند دوست دارند که به مدت طولانی تری در لانه نشسته و فعالیت های مربوط به ساخت حفره (تخمگذاری) مانند جمع آوری مواد بستر را انجام دهند.

رفتارهای پیش از تخمگذاری می تواند فقط در طول مدت مشخصی از یک روز اتفاق بیفتند چرا که این رفتارها توسط هورمون های مربوط به آخرین تخمک گذاری و نه فقط به خاطر وجود یک تخم در لوله ی رحمی تحریک می شوند. در حالت نرمال این رفتارها 1 الی 2 ساعت قبل از این که تخم آماده ی بیرون آمدن از بدن مرغ می شود شروع شده و با نشستن مرغ در لانه و گذاشتن یک تخم به اوج خود می رسد. اگر تخمگذاری بنا به دلایلی به تعویق بیفتد دوره ی زمانی برای رفتارهای پیش از تخمگذاری سپری شده و مرغ انگیزه ای برای جستجوی لانه نخواهد داشت. به این ترتیب تخم در بیرون لانه و در حالی که مرغ در حال انجام فعالیت های دیگر است گذاشته می شود.

رقابت بسیار زیاد بر سر جعبه های لانه می تواند باعث گردد که مرغ ها یاد بگیرند از لانه های متغیر و متعدد استفاده کرده و یا تخمگذاری را به تأخیر بیاندازند که در هر دو صورت در نهایت به تخمگذاری بر روی زمین روی خواهند آورد چرا که پرندگان قوی تر مانع ورود سایر پرندگان به لانه ی دلخواهشان می گردند. بهتر است که حداقل یک فضای لانه ای به ازای هر مرغ فراهم باشد تا تمامی مرغ ها به هنگام نیاز بتوانند به لانه های تخمگذاری دسترسی داشته باشند.