دلایل توقف تخمگذاری در طیور

دلایل توقف تخمگذاری در طیور:

دلایل بسیاری جهت قطع تخمگذاری در طیور وجود دارند که در این مجال قصد داریم درباره ی معمول ترین عوامل مربوطه بحث نماییم تا پرورش دهندگان در صورت مواجهه با چنین مشکلی با در نظر گرفتن این موارد اقدام به راه یابی و مشکل گشایی نمایند.

کاهش روشنایی روز:

مرغ ها به طول روز حساس می باشند و علی الخصوص در مورد تخمگذاری زمانیکه طول روز در حال تغییر است این حساسیت بیشتر نیز می شود. کاهش طول روز تولید تخم را تحت تأثیر قرار می دهد. قطع تخمگذاری طیور در روزهای پایانی تابستان و همچنین در پاییز عجیب نیست چرا که روزها رفته رفته کوتاه تر می شوند. تولید کننده های تجاری تخم مرغ با استفاده از متد نوردهی مصنوعی جهت تأمین طول روزهای بلند برای طیور تخمگذار صرف نظر از فصل – از این مشکل اجتناب نموده و تولید تخم را در طول سال در حد مطلوبی حفظ می کنند.

صاحبان گله های خانگی نیز می توانند این کار را در صورتی که لانه ی تخمگذاری گله ی طیور داخل یک ساختمان قرار دارد با روشن نگه داشتن لامپ ها به مدت زمان کافی جهت شبیه سازی یک روز طولانی برای گله انجام دهند.

قاعده ی انجام این کار این است که مجموع طول روشنایی در هر روز _ طبیعی و مصنوعی – نباید کوتاه تر از طولانی ترین طول روز طبیعی که مرغ ها تجربه می کنند باشد. بنابراین مقادیر روشنایی مصنوعی مورد نیاز در تابستان کمترین و در زمستان بیشترین خواهد بود.

تغذیه ی نامناسب:

مرغ ها جهت تولید تخم خوب نیازمند رژیم غذایی متعادل و کافی می باشند. هر تخم حاوی مقادیر قابل توجهی انرژی و پروتئین می باشد که ابتدا باید توسط مرغ تخمگذار بعنوان بخشی از غذای مصرفی روزانه مصرف گردد. مقادیر بسیار کم انرژی مربوط به جیره ی غذایی و یا عدم تعادل در آمینواسیدها می تواند باعث کاهش تولید تخم گردد.

بسیاری از صاحبان گله های خانگی نمی دانند که مرغ های تخمگذار دقیقاً چه مقدار کلسیم نیاز دارند. پوسته ی هر تخم تقریباً حاوی 2 گرم کلسیم می باشد.

از آنجائی که اسکلت بندی یک گونه ی تخمگذار معمولی فقط حاوی 20 گرم کلسیم می باشد، هر تخم در واقع بیانگر %10 کلسیم کل موجود در بدن یک مرغ است. در حالی که استخوان بندی مرغ تخمگذار بعنوان منبع ذخیره ی کلسیم جهت تأمین نیازهای مربوط به تولید تخم عمل می کند، این ذخیره در غیاب یک منبع سرشار از کلسیم در غذای مصرفی پرنده به سرعت تخلیه می گردد. در چنین شرایطی مرغ تخمگذاری را متوقف خواهد نمود. جهت حفظ تولید تخم صاحبان گله ی طیور باید یک جیره ی غذایی لایر که جهت تأمین نیازهای غذایی مرغ تخمگذار متعادل شده است، در اختیار پرنده ها قرار داده و یا حداقل منبع مناسبی از کلسیم – ذرات سنگ آهک و یا پوسته ی صدف های خوراکی در سایز مناسب – تهیه نمایند تا طیور بتوانند بر حسب نیازهایشان از آن استفاده کنند.

گاهی اوقات ترکیب اشتباه غذای طیور باعث می شود که مواد مغذی ضروری مانند نمک خارج از جیره ی غذایی قرار بگیرند. مقادیر ناکافی نمک در رژیم غذایی تولید تخم را کاهش خواهد داد، بالعکس در برخی مناطق، آب شهری ممکن است حاوی مقادی بسیار زیادی ” سدیم غیر محلول” باشد که آن نیز به نوبه ی خود تولید تخم را کاهش می دهد. اگر به کیفیت آب آشامیدنی پرندگان مشکوک هستید باید با مراجعه به مراکز مربوطه آب را تحت آنالیزهای مربوط به مواد  معدنی قرار دهید.

کرچ نشینی:

برخی از گونه های طیور متمایل به کرچ نشینی می باشند به این معنی که آن ها سعی می کنند از تخم هایشان جوجه کشی نموده و آنها را هچ کنند. زمانیکه چنین شرایطی پیش می آید پرندگان تخمگذاری را متوقف می کنند. مرغ ها بیشتر زمانی تمایل به کرچ نشینی پیدا می کنند که فرصت جمع آوری تخم ها در یک لانه را داشته باشند. این مشکل بیشتر در طول فصل بهار و در نتیجه ی روشنایی طبیعی طول روز شایع است چرا که مرغ ها به دلیل تأثیرات محرک افزایش طول روز، بیشتر تخم تولید می کنند. جهت اجتناب از این مشکل، بهترین راه این است که حداقل روزی 1 بار جمع آوری کنید تا مرغ های تخمگذار قادر به تشکیل دسته ای از تخم ها (کلاچ) نباشند. جمع آوری روزانه ی تخم ها همچنین عملکردی جهت حفظ سلامت و کیفیت تخم جهت استفاده در فرایند جوجه کشی (در صورت نطفه داری) و یا مصرف خوراکی می باشد.

اگر امکانات سالن مرغداری اجازه می دهد، بهتر است مرغ ها به مکان های مختلفی داخل سالن منتقل شوند تا از وابستگی آنان به مکان های تخمگذاری خاص جلوگیری شود.

پرریزی:

پس از گذشت چندین ماه از شروع تخمگذاری یک مرغ، دوره ی پرریزی آن آغاز می گردد. پرریزی و تولید تخم نمی توانند در آن واحد اتفاق بیفتند و در واقع دو پدیده ی ناسازگار با یکدیگر می باشند (اینجا را ببینید) بنابراین هنگامی که دوره ی پرریزی شروع می گردد تخمگذاری به ناچار متوقف می شود.

توقف عمل تخمگذاری به مرغ اجازه می دهد که شرایط پرهای خود را با ریختن پرهای قدیمی و رویش پرهای جدید بازسازی کند. همزمان با این دوره مجاری تولید مثلی مرغ نیز جوان شده و به مرغ اجازه می دهد که پس از بازگشت به دوره ی تخمگذاری نرخ تولید تخم را افزایش داده و از طرفی تخم هایی با کیفیت بالاتر تولید کند.

تحت طول روزهای طبیعی پرریزی بیشتر منطبق و سازگار با تغییر فصل بوده و به همین دلیل مرغ ها در اواخر تابستان و یا در پاییز پس از قطع تخمگذاری به دلیل کاهش طول روز وارد دوره ی پرریزی می گردند. در چنین شرایطی توقف تخمگذاری و پرریزی در گله پدیده ی معمولی است.

سن:

یک مرغ می تواند سالیان زیادی زنده بماند. یک مرغ سالخورده در نهایت توانایی تولید مثلی خود را از دست داده و تخمگذاری را متوقف خواهد نمود.

بیماری:

بسیاری از بیماریهای مربوط به طیور تخمگذار، عمل تخمگذاری را تحت تأثیر قرار می دهند. اغلب اوقات پرندگان علائمی از بیماری را نشان می دهند اما گاهی اوقات نیز این اتفاق نمی افتد! اگر مشکوک به یک بیماری شدید، لازم است بدون فوت وقت با پزشک طیور مشورت نمایید. تشخیص به موقع امکان درمان های مؤثر را برای برخی از بیماریها فراهم خواهد نمود. در موارد خاصی از بیماریهای خطرناک مانند آنفلوآنزای طیور، تشخیص سریع می تواند از اتلاف تمامی گله های موجود در منطقه جلوگیری نموده و خطر انتقال این بیماری کشنده از طیور به انسان را به حداقل برساند.