بلدرچین (Quail)

بلدرچین

Quail

بلدرچین با داشتن بسیاری ویژگی های مناسب مانند: جثه کوچک، رشد سریع، بلوغ زود رس، تولید بالای تخم، فاصله نسلی کوتاه، کمترین نیاز به محیط پرورشی از نظر مساحت، خوراک کم، مقاومت به شوری جیره، دوره کوتاه جوجه کشی، مقاومت بالا نسبت به بسیاری از بیماریهای متداول، کیفیت بالای گوشت و تخم، هزینه کم تغذیه و درمان و بازگشت سرمایه سریع، نیاز به سرمایه گذاری کم در بخش هزینه های ثابت و جاری، بهای مناسب گوشت و تخم در بازار، افزایش میزان تقاضا جهت محصولات و مواردی نظیر اینها، بعنوان پرنده ای با ارزش و اقتصادی شناخته شده و هم اکنون در بسیاری  از کشورهای جهان پرورش داده می شود. بویژه اینکه در سالیان اخیر و پیامد رشد فکری عموم جامعه در مورد کیفیت تغذیه شاهد افزایش تقاضا جهت گوشت و تخم این پرنده می باشیم و پرورش دهندگانی که توانسته اند با بکارگیری روشهای علمی و فنی نوین به کمیت و کیفیت مطلوب در تولید دست پیدا کنند دارای سود تضمین شده در بازار می باشند.

پس همانطور گفته شد بهترین حالت جهت پرورش این پرنده و تضمین سود در آینده استفاده از خط کامل پرورش شامل: پرورش مادرها، جوجه کشی، پروار و کشتار می باشد و در این میان استفاده از دانش فنی جهت ساخت و ساز و طراحی علمی سالنهای پرورش، استفاده از خطوط کشتار و بسته بندی مدرن که با دقت و کیفیت بالا اقدام به کشتار و بسته بندی لاشه می نمایند و همچنین بهره گیری از اصول نوین علمی جهت تهیه جیره هائی که در عین ارزان تر بودن بهترین بازدهی را در رشد و تولید داشته باشند، متضمن تداوم کار سودآوری بیشتر خواهند بود.



شناخت بلدرچین در رده بندی جانوری ( جانور شناسی ) :
بلدرچین را در زبان فارسی کرک یا بد بده نیز می نامند
مجمع پرنده شناسان آمریکا ( 1983) و شین وایتوا (1994) بلدرچین را به شرح زیر طبقه بندی می کنند :
سلسله : جانوری
شاخه : مهره داران
رده : پرندگان‌
راسته : مرغان
خانواده : قرقاول سانان یا ماکیان ها
زیر خانواده : مرغان مزرعه یا زیر مجموعه کبک سانان
جنس : بلدرچین
و به یکی ازگونه های زیر تعلق دارد :
1- Coturnix .coturnix(common quail) : اروپا ، اسیا ، آفریقا
2-Coturnix japonica (Japanese guail) : مانگولیا ، ساخالین ، ژاپن
3-Coturnix coromandelica (black-breast –guail ) : هند ، سیلان ، برمه
4- coturnix delegorguei (harleguin guail) : آفریقا و عربستان
5-coturnix pectoralis (pectoral guail) : استرالیا
تا کنون 6 نژاد و 60 لاین بلدرچین ثبت شده است که 34 لاین را لاینهای موتاسیونی تشکیل می دهند . پنج سویه بلدرچین ژاپنی که بر اساس رنگ بدن طبقه بندی می شوند بر اساس زیر وجود دارند.
1-Pharach ( نوع وحشی) :
این نژاد دارای بیشترین جمعیت در دنیا می باشد و نامهای مختلفی برای آن عنوان شده است . این سویه رنگ های پر مخلوط داشته همراه با رنگ های سیاه و سایه های مختلف که ترکیب رنگ قهوه ای را دارای می باشد .
2-Tuxedo :
این سویه از نوع بلدرچین دو رنگ است . سطح شکم ،گردن و صورت سفید و بقیه قسمتهای بدن قهوه ای رنگ می باشد .
3- Panda :
نوعی بلدرچین با پرهای سفید که قسمت هایی از آن تیره می باشد .
4- Manchurian golden :
این سویه پرنده هایی به رنگ طلایی یا رنگ گندمی می باشد. این سویه با نوع وحشی ( Pharach ) شباهت زیادی دارد .
5- British Range :
در این سویه رنگ بدن قهوه ای تیره می باشد بطوریکه برخی از افراد آنها را با نام بلدرچین قهوه ای می شناسند در حالی که استفاده از این نام اشتباه است زیرا بلدرچین قهوه ای نام یک بلدرچین نژاد استرالیایی است که از لحاظ جثه بزرگتر و از لحاظ رنگ متمایل به خاکستری می باشد .
به طور کلی دو گونه بلدرچین ژاپنی و اروپایی بسیار مورد توجه هستند که میان این دو گونه رابطه بسیار نزدیکی وجود دارد . بلدرچینی های ژاپنی بیشتر در جزایر ژاپن پراکنده هستند و نوع وحشی این پرنده به صورت جفت در تابستان در نواحی شمال و در زمستان در نواحی جنوبی جزیره زندگی میکنند . در حالیکه بلدرچین های اروپایی ازگسترش وسیعی در اروپا ، سیبری ، ایران ، ترکیه ومصر بر خوردارهستند . با این حال شباهت های بسیاری بین بلدرچین ژاپنی و اروپایی وجود دارد وتنها تفاوت آنها در اندازه بدن و جثه می باشد به گونه ای که بلدرچین اروپایی دارای طول بدن 18 سانتی متر و بلدرچین ژاپنی دارای طول بدن 15 سانت می باشد .

در ایران هنوز جایی که روی نزادا کار کنن یا تشخیص نزاد خالص بدن وجود نداره اصلا نراد خالص یا خالص سازی صفات مرغوب یا اصلاح ژتیکی انجام نشده اون نژادایم که بودن اونقدر جفتگیریهای هم خونی زیاد شده که الان نقصهای جوجه ویا اختلاف وزنگیری و یکدست نبودن گله انواع اقسام رنگها جثهها و... تو گله ۱۰۰۰۰ من قابل مشاهدست چون فاصله بین نسلها کمه این کار شدنی و راحته که انشاالله در دستور کار مسئولین قرار میگیره مسئول طرحم من میشم.

ژنتیک بلدرچین :
تعداد کروموزوم های بلدرچین 78 عدد می باشد . ( 78=n 2) بلدرچین ژاپنی به همخونی بسیار حساس می باشد با روری پایینی در سویه های خویش جفت ممکن است باعث کاهش تولید تخم در ماده ها و تولید اسپرم ضعیف یا کاهش میزان جفتگیری در نر ها شود

گونه : بلدرچین Coturnix Coturnix
خانواده : قرقاول Phasianidae
راسته : ماکیان‌سانان Galliformes
- بلدرچین معمولی یک پرنده کوچک بازیگوش است که در تمام مدت از اروپا و شرق دور تا چین مهاجرت می‌کند. با وجود بال‌های کوچک این پرنده پر طاقت هزاران کیلومتر را می‌پیماید.

Key Facts
اندازه‌ها : size
طول: 16 تا 18 سانتیمتر
طول بال‌ها: 32 تا 35 سانتیمتر
وزن نر: 85 تا 110 گرم
وزن ماده: 90 تا 120 گرم

زاد و ولد : Breeding
سن بلوغ: 1 سال
فصل زاد و ولد: متغیر بر حسب مکان و موقعیت
تخم‌ها: معمولاً 8 تا 13 تخم
روی تخم خوابیدن: 17 تا 20 روز
دوران جوجه‌آوری: 19 روز

طریقه زیست : Life Style
عادت: جنس‌ها (نر و ماده) جداگانه مهاجرت می‌کنند ولی جفت‌گیری در تمام فصل زاد و ولد به طول می‌انجامد.
صدا: نرهای صدایی سرود مانند مثل هوای بارانی دارند.
غذای ویژه: دانه و حشرات

پراکندگی Distribution
در تابستان، بلدرچین‌ها از اسکاندیناوی جنوبی تا آخر ایسلند و سواحل شمال آفریقا و از شرق تا اتحادیه سابق خلق چین مهاجرت می‌کنند. در زمستان از شمال و مرکز آفریقا تا چین عبور می‌کنند. محل سکونت این نوع بلدرچین‌ها جنوبی‌ترین محل آفریقاست. در فصل بهار به ایران می‌آیند پس از یک دوره تخم‌گذاری در فصل پایین اتفاق جوجه‌ها به محل زمستانی خود پرواز می‌کند شمال و جنوب آفریقا مراجعه نقشه کرد.
بلدرچین‌ها در سراسر ایران در بهار و تابستان دیده می‌شوند. معدودی از آنها زمستان‌ها دز زمین‌های کم ارتفاع سراسر ایران باقی می‌مانند.

حفاظت Conservation
از لحاظ تعداد عموماً کاهش داشته است.
مشخصات بلدرچین معمولی : Features of the common Quail
نر: سیاه و سفید. دارای خط‌هایی روی نوک، قسمت فوقانی به رنگ (زنگ زده) با سفید و سیاه بسته شده و سینه زرد کم رنگ.
ماده: پر و بال کم رنگ‌تر از نر و در گلو و نوک خط‌های کمتری دارد و دارای خط‌های سیاه دراز در روی سینه است.
جوجه: سریع آشکار می‌شوند پر و بال علاوه بر حرکت برای استتار نیز به کار می‌رود.

جوجه‌هایی که به تازگی از تخم بیرون آمده‌اند قادرند لانه را ترک کنند.

تخم‌ها: 8 تا 13 تخم به رنگ کرم با لکه‌های قهوه‌ای به صورت خوابیده و برهنه روی زمین گذاشته می‌شود.
بعضی از بلدرچین‌ها هرگز به طرف اروپا پرواز نمی‌کنند ولی در زمستان به طرف آفریقای مرکز و تابستان تا سمت آفریقای جنوبی می‌روند.

مهاجرت Migtation
بلدرچین معمولی یک ماکیان‌سان است. یک گروه از پرندگان که متعلق به مرغ‌های اهلی هستند. بخش‌های سنگین اطراف بدنشان به شکلی درآمده که پرواز کم را ممکن می‌سازد.
با وجود این، بلدرچین یک مهاجر است و بسیاری از عاداتش سالانه به صورت مهاجر تکرار می‌شود.
برخلاف اکثر پرندگان مهاجر، بلدرچین‌های خاصی ممکن است از برخی فرمان حرکت هر سال پیروی نکنند و ممکن است حتی نواحی دیدارشان در زمستان یا تابستان مختلف باشد. نرها قبل از ماده‌ها به مهاجرت کردن توجه می‌کنند و استقرار قلمرویی را برای خودشان در نظر می‌گیرند.
چرا که آنها حریفان خود را به وسیله نغمه‌سرایی که نشان ویژه آنهاست (سرودن با لب‌هایشان در هوای بارانی) دفع می‌کنند.
وقتی که ماده‌ای تازه وارد می‌شود خودش حق تقدم داشته که یک نر شایسته را جهت همسر انتخاب کند.
در تابستان بلدرچین معمولی در نواحی مرکزی و جنوبی اروپا و شرق و مرکز چین پیدا می‌شود. در زمستان آنها در دسته‌های بزرگی به جنوب مهاجرت می‌کنند.

دیدگان پرندگان : Bird watch
در طول تابستان بلدرچین معمولی در قسمت‌های مجزایی از جنوب انگلیس و ایرلند دیده می‌شود. او در بهار می‌آید و تا تابستان می‌ماند.
بلدرچین یک پرنده قهوه‌ای رنگ کوچک با خط‌های تیره روی بال‌هایش است و سینه مایل به قرمز دارد. او دوست دارد که لانه‌اش را روی زمین‌های خشک از علف‌های بلند و محصولات غله‌ای در گندم‌زار بسازد.

غذا و تغذیه : Food & Feeding
در بهار بلدرچین از سوسک علفزار، حشرات و مورچه تغذیه می‌کند. این غذای پر پروتئین انرژی از دست رفته در طول مهاجرت طولانی را جبران و برای تولید‌مثل بهار و تابستان را تأمین می‌کند.
بعدها در طول سال غذای بلدرچین از دانه‌ها که به وفور یافت می‌شود قسمت اعظم خوراک او را تشکیل می‌دهد.
بلدرچین معمولی دوست دارد آشیانه خود را در میان کشتزارها و مزارع دانه‌های روغنی و هر جا که غذا یافت می شود، بسازد.
انرژی بسیار زیاد خوراک بلدرچین به چاق شدن پرنده و آمادگی او برای مهاجرت طولانی پاییزه از اروپا و چین به افریقا و هند کمک می‌کند.

بلدرچین معمولی به وسیله جثه کوچک و نواری در امتداد نوک پر بال‌هایش از گونه‌های مشابه مشخص می‌شود. این پرنده شکاری کوچک به طور خیلی عالی خود را در میان مرغزارها پنهان می‌کند (صدایش در سه سیلاب است و شبیه هوای بارانی است).

آیا می‌دانید؟ : Did you know?
آیا می‌دانید بلدرچین معمولی همیشه مهاجرت خود را در یک سفر تمام نمی‌کند. ایتالیا محل فرود مطلوبی برای پرندگان دور پرواز شمال اروپا است.
یهودیان در عهد باستان وقتی که از مصر فرار می‌کردند بلدرچین را به عنوان یک غذای عالی و اعجاب‌انگیز پیدا کردند هر چند در مسیر مهاجرت وقتی که بلدرچین‌ها روی زمین می‌نشستند به راحتی به توسط یهودیان گرسنه شکار می‌شدند. ولی دسته‌های بزرگ از آنها در اوایل قرن جاری وجود داشت.

زاد و ولد : Breeding
بلدرچین معمولی یک زاد‌آوری معینی دارد. اگر بلدرچین موفق نشود که جوجه‌هایش را از تخم بیرون آورد، سعی خواهد کرد که با جفت دیگر زاد‌آوری کند.
معمولاً لانه‌هایش را در کشورهای پهن و مسطح و یا ارتفاع کمتر از 1000 متر انتخاب می‌کند. البته او را در مناطق بسیار بلند هم می‌توان یافت به عنوان مثال در هیمالیا.
او لانه‌اش را در باغچه و روی رستنی‌های ضخیم و کشتزارهای گندم ترجیحاً روی علف‌های بلند انتخاب می‌کند.
آنها لانه‌هایشان را از شکارچیان پنهان می‌کنند.
به محض این که یک نر قلمرو خودش را مشخص دو ماده را انتخاب کرد از آشیانه مراقبت خواهد نمود.
ماده‌ها نسبت به نرهایی که آنها را جذب کرده به قلمرو شخصی‌شان صدا می‌زنند، عکس‌العمل نشان می‌دهند.
نر به ماده نزدیک می‌شود و پر سینه را پف می‌کند و به آرامی زمزمه می‌کنند و تنها یکی از بال‌هایشان را به اطراف می‌کشند این نمایش ابراز عشق، خیلی شبیه به کبوترهاست.
وقتی که نمایش کامل انجام شود و این پرنده‌ها همدم شوند آنها همسر یکدیگرند.
آثار موثر جفت‌گیری معمولاً در تمام فصل است و جفت‌ها اغلب همدیگر را صدا می‌کنند.
ماده در روز یک تخم می‌گذارد به مدت حدوداً ده روز و حدود 18 روز روی تخم‌هایش می‌خوابد. او از کمک همسرش بهره‌مند نمی‌شود. جوجه‌ها در سه هفتگی می‌توانند پرواز کنند و در سن دو ماهگی آماده مهاجرت هستند.

بلدرچین را کرک و یا به خاطر صدایش بدبده نیز می‌نامند.